- گیوه باف
کسی که رویۀ گیوه می بافد
معنی گیوه باف - جستجوی لغت در جدول جو
- گیوه باف (حَ)
آنکه گیوه بافد. آنکه رویه های پاافزاری که نامش گیوه است بافد. بافندۀ گیوه
- گیوه باف
کسی که گیوه سازد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ رِ نِ شَ تَ)
لغت نامه دهخدا
از ریسمان پنبه ای پاافزاری که نامش گیوه است ترتیب دادن. رجوع به گیوه شود
(اَ دَ خوا / خا)
لغت نامه دهخدا
معشوق و یا معشوقۀ با ناز و کرشمه. که دانا باشد به همه فن های عشقی و بکار برد آنها را. (ناظم الاطباء) ، مکار. حیله گر. نیرنگساز. محیل. خادع. بامبول باز. (یادداشت مؤلف) ، عاشق و شیدایی. (آنندراج)
